Ganiyy-i MuhtefÎ

Ganiyy-i MuhtefΠ(Melâmi Efendisi)

Alim'dir: Evvel, Ahir, Zahir ve de Batın'a 
Bu şuhudla merbübdur Rab'binin mir'atına 



---

Beşer kader sırrını çözmek için azmeder
Amma hakikatını ancak Kamil hazmeder



---











Ya Ganiyy Senden sudur eden bütün nefesler 
Başkalarıda, neden, farklı duygular besler? 

Kimi için bunların hepsi de edebiyyat; 
Kimisine göre de pek heveskar şathiyyat

Bazısı da diyor ki: "Bu adam pek lafazan. 
Vezni ve kafiyeyi tuttursa bile bazan, 

Asla yaşamamıştır vezne döktüğü hali.
Bundan naşî, muhakkak, zındıkçadır ahvali". 

Vehme mebnî gıybete i'tibar zaten muhal; 
Da'vaya da'va ile cevap vermez ehl-i hal.

---

Senin mi fiillerin? Nedir bu gizli kibir? 
Efalin Hakk'ka ait; tövbe et, tekbir getir! 

Nefsinin vehmidir, bil, fail olduğun sanmak; 
Kendini Rab olarak görmeğe kalmış ramak! 

Efalini hikmetle yaratan Rab'dır ancak; 
Bu idrâk ile sen de saf kulluğa aç kucak. 

Vermedikçe Rab'bına efalini bittemyiz, 
Olur musun ef alın künhünü hiç mümeyyiz? 

"La faile illAllah" Tevhîd-i Efal'dir, bil! 
Bu idrakle salikde ifna olunur fiil. 

Karagöz perdesinde bir suretsin, bakar-kör; 
Sen, efali yaratan O Ulu Üstadı gör! 

Olur cüz'î irade, perdesi basiretin; 
Keza muharrikidir, nefis denen meretin.

Bu cüz'î iradeyi söküp alsan fehminden. 
Geriye ne kalırdı, bak bakalım, kendinden? 

Padişah huzürunda emre müheyya bir er, 
Sultani iradeye tabi' olarak bekler. 

Kendi iradesiyle bir iş yapmasi muhal. 
Meslübü-l iradedir; huzurda cari bu hal. 

Hakk huzurunda olmaz irade emaresi! 
Bu, cebr-i izafi ki edebin iraesi. 

Huzurda bulunana arif olunur ıtlak; 
O'nun tabi' olduğu cebir de cebr-i mutlak. 

Var sen cebr-i mutlaka tabîliğini fehmet; 
Efali de Hakk'dan bil; bu fakr ile bul rahmeti
---
Fenalar esiyor gönlümdeki tennurda; 
Bir işaret beklerim, Musa misali, Tür'da. 
Mekrinle, nuküşunla oyalama fakîri; 
Ifnaya hazır Ruh'um Zat'ından çıkan Nur'da.

---

AYNA 
Biliniz ki sizlere ba's oldum ayna diye; 
Aksettirdiğim Nur'du, hepinize atiyye.

Hamd-ü şükran eyledi zatın gören vechimde; 
Nefsin temaşa eden ikrah etti o demde! 

Bu azîm bir mekr idi ki fakîre ta'n eden,
Zem' ederdi nefsine, aslında, hiç bilmeden! 

Fakîre düşen ise büyük sabır, merhamet;
Bütün nefsanî hisler etmiş olsa da kamet. 

Müsebbibe bakarak sebebi görmeyen er 
Korkunun te'sirinde kalmadan sebat eder: 

Ve hüzünden âzâde, her haliyle sabreden. 
Salat-ı daimdedir; ve, onu Hak'dır güden!

---

Velîler Sırlı Olurlar

Da’vâyla izhar etmez kendini hiç bir Velî.
Ahvâli onun verâ ve vekarında celî.
Nûrânî bâtınını kulluğuyla setreder;
Sirâyet etmez ona korku, hüzün ve keder.

Müdrîkdir hiçliğini “Kenz-i Mahfî” içinde;
Bâkîdir bu idrâkle Peygamber’in izinde.
Velînin sır olarak kalır Hak’ka visâli;
Derakab, bu âleme, rahmetledir irsâli.

---

Melâmî Tasarruf Peşinde Değildir!

Mürîdânın bâzısı kerâmâtâ meyyâldir;
Nefisleri, bir müddet, bu merakla seyyâldir.

Kâhin olarak görür kimisi Mürşid’ini;
Yok edemez, bir türlü, nefsinin bu fendini.

Olmalı, derler, Mürşid mutlak ehl-i tasarruf;
Oysa vasfıdır olmak, Onun, ehl-i tearruf.

Kevnî kerâmât değil, ilmî kerâmât devri!
İlm-i Ledün giderir ancak, mürîdde çevri.

Tasarruf fakiridir, bundan nâşî, melâmî;
Ganiyy olur ilmiyle, sohbetiyle de hâmî.

Sırlı bir melâmînin mahzâ kulluktur hâli;
Gönlüyse olur Hakk'ın tecelliyât mahâlli.

---

Mürîdânın gönlünü eşelemekle âmil
Bir kuyucu gibidir her bir Mürşid-i Kâmil.
Kazdığı kuyuya hiç su taşıyan var mıdır?
Toprak eşelenmekle olmaktadır su sâdır.

---

Olsun "Emri bi-l ma'ruf ve nehyi ani-l münker"
Hayatta tek kaiden! Seni Hak'ka bu çeker. 

"Hayrun fi ma vak'a"yla tevekkülü bilirsen,
Cümle umurun olur hem hayırlı hem ahsen.

İbadettir beklemek sabırla iş sonunu;
Böyle bozulur nefsin iğvası ve oyunu. 

---


Bana "Şeyh'dir" demişler.Vallah kuyruklu yalan !
Eya mürid, aldanma ! Şeyhliğim yok ! Ben hiçim !

Nur'unun lem'asıdır,Rabb'imden bana kalan !
Eya mürid, aldanma ! Bila vücud bir hiçim!

Ne bir dergahım vardır,ne de ayin yaparım.
Eya mürid, aldanma ! Mülküm de yok! Ben hiçim !

Gönül'dür bana dergah,Tecellisi tek karım.
Eya mürid, aldanma ! Asarım yok ! ben hiçim!

Bizde teşhis ettiğin : Kaynak'dan gelen Himmet !
Aynalardan akseden suret misali hiçim !

Fakir mahza br kulum ; gösteremem keramet.
Eya mürid, aldanma ! Ef'alim yok ! Ben hiçim !

Hükmederse hayale "Ganiyy" denen Tecelli,
Eya mürid, aldanma ! Sıfatım yok ! Ben hiçim !

Olmakta hüvviyetim ancak arife celi.
Zahirim : Rab'bın mekri ; Zatım da yok ! Ben hiçim !

Nasıl hiçtir bu , hayret ,alem meknuz fakirde !
Kanma parıltısına ! Varlığım yok ; ben hiçim !

Hiçliğim de hamdım da müsellemdir Tekbir'de !
İdrak et mürid ! Fakir,Kenz-i Mahfi'de hiçim !

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder