Hacer yürüdü, su buldu; İbrahim yürüdü, dost oldu; Musa yürüdü, deniz yarıldı; Muhammed Mustafa yürüdü, miraç açıldı.
Safa ile Merve arasındaki o koşu, sadece bir annenin feryadı olarak telakki etme ey tâlip. Bu gayret, her insanın kendi çölünde hakikati arayışının timsalidir.
O çöl, bazen nefsin susuzluğudur; bazen kaderin imtihanıdır; bazen de insanın kendi kalbinde kaybettiği suyun, yani rahmetin peşinde bir arayıştır.
KZ
Hakikatimizi bulmayı nasip etsin
YanıtlaSilYazınız, “yürümenin dua olduğu” gerçeğini hatırlatıyor.
YanıtlaSilKader, sabit bir yazı değil, sen yürüdükçe şekil alan bir sırdır.
Allah “Ol!” der — ama “olma”nın nasılı, senin adımlarındadır !