Seçim, kalbin makamıdır. Ya çam kozalağı olur ya koza olur, bambaşka bir yaratılışın beşiği.
Bu söz, iradenin kalpte tecellî eden bir imtihan olduğunu pek latîf bir teşbihle ifşa ediyor. Seçim dediğimiz şey, zahirde bir tercih gibi görünür; lâkin bâtında kalbin hangi istikamete meylettiğinin şehadetidir.
Çam kozalağı…
Toprağa düşer, çürür; yahut yanar, ısınır; ama kendi hududunu aşamaz. Suflî âlemin malı olur; menfaat, alışkanlık ve nefsin konforu içinde kalır. Bu, İmam Gazâlî Hazretleri’nin ifadesiyle şehvet ve gazabın akla galebe çalmasıdır. Böyle bir kalp, “olan”ı muhafaza eder ama “olması gereken”e yürümez.
Koza ise bambaşka…
Kendi içine kapanır, zahiren daralır; fakat hakikatte inkılâbın rahmidir. Koza, sabrı kabul eder; beklemeyi göze alır. O bekleyişte eski sûret ölür, yeni bir yaratılış doğar. Nitekim Cenâb-ı Hak buyurur:
“ إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ ”
“Şüphesiz Allah, bir kavmin hâlini, onlar kendi nefislerinde olanı değiştirmedikçe"
değiştirmez.” (Ra‘d, 11)
Seçim burada ahlâkî bir beyan olur:
— Kalp, ya mevcut hâlini kutsar ki bu, çam kozalağıdır.
— Ya da kendi nefsini feda ederek hakikate gebe kalır ki bu, koza hâlidir.
İmam Gazâlî Hazretleri der ki: “Kalp bir aynadır; neye döndürürsen onu aksettirir.”
Koza, aynayı Hakk’a döndürmektir. Çam kozalağı ise aynayı dünyaya sabitlemektir.
Herkes koza olmak ister, lâkin herkes kabuğun içinde karanlıkta kalmayı göze alamaz.
Herkes kelebekten bahseder, ama tırtılın ölümüne rıza göstermez.
Sözünüzün özü şudur:
Seçim, kalbin haysiyetini belirler.
KZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder