bir şey

Kiminin hiçbir şeyi, kimin de her şeyiyim;

lâkin bilirim ki insan, ne “hiç” sayılışıyla eksilir,
ne de “her şey” yapılışıyla yükselir.

Kul, ancak Rabbin katındaki hâliyle ölçülür.

Zîrâ birinin “her şeyi” olmak da,
başkasının nazarında “hiç” olmak da emniyetli değildir:
Biri gururu kışkırtır, diğeri yeisi…
Her ikisi de nefsin imtihanıdır.

Bu sebeple derim ki:
Kimin nezdinde neyim değil; ben Hakk’a kimim?

Çünkü kiminin hiçiyim, kiminin her şeyi;
amma ve lakin Hak nezdinde “kul” olabilirsem,
işte o vakit hakiki bir “şey” olurum.

Ne güzel dua etmiş o bahtiyar:

“Allâh’ım, beni insanların nazarındaki derecelerle meşgul eyleme;
kalbimde Sen’in dereceni artır;
bana kulluğunu kâfi eyle.”

KZ