24 Ağustos 2010 Salı

Kâinatın Kıblesi:



Biz kimiz? Nereden geldik ve nereye aidiz? Niçin buradayız? Yapmamız istenilen veya yapmamız gereken nedir? Arayışımızı nasıl şekillendirmeliyiz? Nerede olmalıyız? Ya da bütün bu sorular anlamsız mı? Belki de tüm bu soruların cevabını zaten biliyoruz. Sadece sorarak hatırlama heyecanı yaşıyoruz. O yüzden bunları irdeliyoruz. Bize haz yaşatıyor bunu hatırlıyor olmamız. O yüzden hayata aç gözlerle bakıp kendimiz ve bu evrenle ilgili her şeyi didikliyoruz. Ta ki gerçek anlamda onu kavrayalım, idrak edelim diye. İdrak diyorum çünkü bilmek ile idrak etmek arasında temel bir fark vardır. İdrak anlama yeteneğidir, kavrayıştır. Bilmek ise çoğu zaman sadece kuramdan öte olmaz. Evet, bilmek, deneyimlemek ve olmak. Kuramsal bilgi sadece teoridedir. Onu hayata geçirmediğimiz takdirde gerçek anlamda oluşamayız. Peki, bizden istenilen olmamız gereken nedir?

Bir an için dünyaya bakalım; her gün binlerce insan açlıktan ölmekte. Açlıktan ölmeyenleri ise savaşarak öldürmekteyiz. Birbirimize yaşattığımız acılar yetmediği gibi yaşam tarzımızın bencilliğinden nefes alıp verdiğimiz gezegenimizi de yıpratmakta, onun düzenini bozmaktayız. Aslında hiç bir şey doğadan daha şefkatli değildir insana, aynı zamanda da ondan daha gaddar olmamıştır. İşte bu da insanın yaratış gücüyle alakalıdır ki bu yazımda açıklamak istediğim de tam olarak budur. Nihai amacımdan çıkıp şu anki konuya dönersek; Kısacası fesat çıkartan ve kan akıtan cani varlıklar gibi gözüküyoruz. Tanrının “Ben yeryüzünde bir HALİFE yaratacağım” dediğinde meleklerin “Biz seni hamd ile tespih ve takdis ederken, sen yeryüzünde kan akıtacak ve orada bozgunculuk –fesat- çıkartacak birini mi yaratacaksın”[1] diye sormaları boşuna değilmiş gibi gözüküyor.

Ancak Tanrının bu yaratışta büyük bir amacı var. Şimdiden sonra anlatmaya çalışacağım konu birçoğunuz için anlamsız gelebilir veya aşırı görüş olarak değerlendirebilirsiniz. Ancak yazımı okumaya devam ederseniz bu sizin gerçekle yüzleşmek isteyişinizin bir sonucu olacaktır. Çünkü anlatmaya çabalayacağım konu bizim “gerçekliğimiz-hakikatimiz” olacak. İlerleyen satırlarda, başta sorduğum sorulara bir nebze de olsa kendi adıma verdiğim cevapları bulacaksınız. Öncelikle bu hayata bir şeyleri öğrenmek için gelmedik. Zaten yaradılış itibarıyla biz bu bilgiye sahibiz[2], Tanrının ruhuna[3] sahibiz. Onun bilgeliğine sahip, O’ndan[4] olarak yaratıldık. İlk yaratılış yerimiz mana âlemidir. Zaten madde manadan meydana gelmiştir. İnsan kâinatın yaradılışından önce var edilmiştir. Kâinat sonradan insana yapacağı yolculuğu için bir elbise veya bir araç, bir mekân olarak yaratılmıştır. Bu yaratma da yoktan olmamış, vardan olmuştur[5]. Bir bakıma “var olan” tek hakikatin yani birliğin ikiye ve daha fazla parçalara bölünmesiyle ortaya çıkmıştır. Tek olan Hakk’ın tanınması için bir başka şeyin olması gerekmektedir. Tek olan, mutlak Hak(hakikatten)’tan başka bir şey olmadığına göre nasıl tanınabilirdi? Birin ikiye ayrılması şarttı. Bu yüzden ehli tasavvuf “Bir, ancak ikiyle zuhur eder” veya “Bir’in bilinmesi için mutlaka ikiye ihtiyaç vardır” demişlerdir. Yani var olan mükemmellik ancak bir başka şeyle, varlıkla gözlemlenmeli, ikinci bir referans noktası gerekmekteydi. Tanrı “ben bir gizli hazineydim bilineyim istedim o yüzden mahlûkatı yarattım” demesinin anlamı da budur. İşte Tek olanın kesrete (çokluğa)bürünmesi ve görünmesiydi bu.

Bu noktada biraz durup bir açıklama yapmak istiyorum. Görünen, görünmeyen her zerre Tanrıya aittir. Bu gün fizikçilerin Tanrı parçacığı adını verdikleri, maddenin içinde oluşabildiği, yüzebildiği bir parçacığı aradığını bilimle ilgilenenlerimizin çoğu bilmektedir. Bu noktada “Zatı Tek olanın zuhuru nasıl çok olabilir?” diye bir soru akla takılabilir. Burada iki boyutlu evren örneğini sizlere vermek isterim. İki boyutlu bir evren düşünün. Sadece en ve boy var, yükseklik yani derinlik yok. Üç boyutlu bir nesneyi bu evrene nasıl entegre edebilirsiniz? Bu mümkün değildir. Üç boyutlu bir nesnenin iki boyutlu bir evrende sadece temas noktaları gözükecektir. Yandaki resimdeki el izi gibi, yani el tek olmasına tek ama iki boyutlu bir âlemde bu şekilde bir sürü anlamsız, onu gerçek anlamda tasvirden uzak çizgilerden müteşekkil gözükecektir. İşte, Bir’in bu âleme tecellisi, tezahürü bu şekilde olur. Ancak bütüne çok uzaktan, aklımızın ufuk sınırlarını zorlayarak baktığımızda, gördüğümüz gerçek az da olsa bize eli tanıma fırsatı verir. İşte bu noktada kişi gerçek anlamda bütünü görmüş, macerasını yaşamış ve tatmin olmuş olarak rabbine döner. “Ey tatmin olmuş nefis!, Sen O'ndan hoşnut, O da senden hoşnut olarak Rabbine dön”[6]. Böylece gaye tamamlanmış olup artık Bir bilinmiştir. Peki, bu macera nedir? Nasıl başlamıştır? Bizim değerimiz, rolümüz nedir? Çok önemli olan bu soruları bilgimin ve gönlümün elverdiği ölçüde sizinle paylaşmaya çalışacağım.

Yazıma, Bakara süresinde Âdem’in yaratılışını anlatan bir ayeti size aktararak başlamıştım. Oraya dönüyorum. Başlığın ana temasını oluşturan ayettir bu. Rabbin kendisinin bilinmesini istemesinin ardından mana âleminde insanı en iyi şekilde yarattı.[7] Yarattığı bu “kendinden olan ruhlar”, içlerinde Rabbe ait bilgilerle yaratıcı özelliklerini göstermek istediler. Ancak bunun için uygun zemin yoktu. İlk yaratılışın ardından bir kaos yaşandı. Bunun üzerine Tanrı ruhlara “Ben sizin rabbiniz değil miyim?” dedi[8]. Yeni yaratılmış, kuramsal bilgiye sahip olan bizler cevap veremedik. Bu sorunun cevabını ancak dünya hayatında, kevn ve fesat (oluş ve bozuluş) âleminde deneyimler yaşayıp, şekillendirip tekrar bozarak, en nihayet Tanrının ahlakıyla ahlaklanarak, Ona benzeyerek verebilecektik. Böylece Tanrı kâinatı zatından Huvezzahir ismi gereği yarattı. Ehli tasavvuf “Ahadiyetin Vahdaniyete intikali” demişlerdir buna. Kuramsal bilgi yeterli olmadığı için o, şu ve bu yaratılarak farklar meydana geldi. Bizim tercihler yaparak oluşumumuz için aslında gölgeden ibaret olan bu kâinat yaratıldı. Görünen bu gölge de asıl itibarıyla manaya tabidir. Bu mana Hak’tır. Mananın yani Hakk’ın görünebilmesi için zıtlıkların içinde barındırdığı sıfat ve isimlere bürünmesi gerekmekteydi. Zıtlıklar bu âlemi yarattı. Böylece Hak bu âleme Zatı itibarıyla tek, sıfat ve isimler itibarıyla çift tecelli etti. Bu tecelliyat gizlenerek hassas dengelere büründü. Onu kendimizden veya Tanrıdan gayrı sandık. Kâinattaki bu tecelliyat, bizim manamızı muhafaza edecek bir kap gibidir. Ve gerçek anlamda bizim manamızın irade şeklinde bir yansımasıdır. Hakkın bu tecelliyatından, tüm kâinatı bize musahhar(amade) kılmasından muradı; burada gelişerek yaratmayı deneyimlememiz ve irademizi kullanarak hayatımızı yönetmemizdir. Sonuç itibarıyla şu an gözüken evren bizden çıkıp bu hale gelmiştir. Şöyle bir benzetme yaparsam daha iyi anlatabileceğimi düşünüyorum. Rabb kendi zatından bizi yarattı. Yaratılan bizim özümüzden de âlemi yarattı. Ehli tasavvufun “İnsan kâinatın özüdür, gözüdür”, “Âdemsiz âlemler kâinat olmaz”, ”Kâinatın aslı insandır”, “Kâinatın tohumu insandır” deyişlerinin sebebi de budur. Son aktardığım deyiş ise noktayı koyan bir sözdür.

İşte bizden çıkan bu kâinat sonunda meyve veren bir ağaç gibi madde ve mananın ünsiyeti anlamına gelen insanı yani bizi oluşturmuştur. Bizim için, bizden oluşan bir evrendeyiz şu an. Onu istediğimiz gibi şekillendirebileceğimizi bir kavrayabilsek. Üstün bir biçimde yaratılan manamız, bu kesif ve süfli âleme hükmedebileceğini bir kavrayabilse tüm şikâyetlerimizden kurtuluruz. Çünkü kâinatta olan tüm olaylar insandan yansıyan enerjilerdir. Bu anlamda kâinat insanın aynadaki görüntüsünden başka bir şey değildir. Madem koskoca kâinat bizim manamızdan yaratıldı ve sonra onun meyvesi konumundaki bedene bürünmüş olan bize musahhar(amade) kılındı, o halde neden maddeye hükmedemeyelim? Üstelik maddeden oluşan bu kâinatın; bir enerjinin, bir nur parçasının genişlemesinden oluştuğunu da biliyorsak…

Tüm evren enerjinin maddeye madeninde enerjiye dönüşmesine şahitlik etmiyor mu? İşte bu noktada bizim yaratım gücümüz devreye girebilir ve enerji hareket halindeyken yaratımımız gerçekleşebilir. Yeterince enerjiyi harekete geçirdiğimizde maddeyi şekillendirebildiğimize göre onu yaratabiliriz de. İşte tam bu noktada şu soruyu soruyorum size: Halife nedir? Neye yarar? ve imkânları nelerdi? Ayrıca Tanrı “Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım” dediğinde, neden melekler ona “Yeryüzünde kan akıtacak ve fesat çıkaracak birini mi yaratacaksın” desinler? Burada Âdeme verilen gücü görebiliyor musunuz? Bundan sonraki ayetler ise daha hayret uyandırıcıdır. “Allah, Âdem’e bütün isimleri öğretti. Sonra meleklere yönelerek, ‘Eğer doğru söyleyenlerden iseniz, haydi bana bunların isimlerini bildirin’ dedi. Melekler, ‘Seni bütün eksikliklerden uzak tutarız. Senin bize öğrettiklerinden başka bizim hiçbir bilgimiz yoktur. Şüphesiz her şeyi hakkıyla bilen, her şeyi hikmetle yapan sensin’ dediler”.

Meleklerin bile kavrayamayacağı bu isimler nelerdir? Kur’an yorumcuları bu isimlerin yani esmanın yorumunu; İnsanoğlunun isimlendirme yeteneğinin olması olarak yorumluyorlar. Peki, ayette geçen “külleha-Tamamını” ne anlama geliyor? Yani “Tanrı esmanın –isimlerin- tamamını âdeme öğretti” ne demek oluyor? Acaba bundan tüm Kâinatın bilgisinin insanın nüvesinde, çekirdeğin olduğu anlamını çıkarsak yanlış mı yapmış oluruz. Kesinlikle doğru bir yorum olacağına inanıyorum kaldı ki bazı İslam âlimleri bu konuda aynı yorumu yapmışlardır. Burada Müslüman bir aydın olarak değerlendirilen Muhammet İkbalin “İnsana sığabilene kâinat, kâinata sığamayana insan derim" sözünü de hatırlatmak isterim. Ayrıca yukarıdaki ayetlerde farkındaysanız meleklerin çok ilginç bir savunmaları vardır: “Biz seni hamd ile tespih eder ve seni her şeyden tenzih ederken neden yeryüzünde kan akıtacak ve orayı fesada boğacak bir kimse yaratıyorsun?” yani “Biz varken ibadet etmek için başka bir varlığa neden ihtiyaç var ki? Hem de yeryüzünü fesada boğacak kadar güçlü bir varlık” Emin olun, ilerleyen ayetlerde insanın daha büyük bir gücünün olduğunu göreceksiniz. Velhasıl Tanrı “Size, göklerin ve yerin gaybını şüphesiz ki ben bilirim, yine açığa vurduklarınızı da, gizli tuttuklarınızı da ben bilirim demedim mi?” diyerek kelamına devam ediyor.

Şimdi konunun en can alıcı noktasına ulaşmış olduk. O da en etkili ve yaratıcı yönümüzdür ki tüm kâinatı adeta dize getirmektedir. Çok bilindik, her an bizimle olabilen bir yönümüzdür. Bu, bizim içimizdeki en büyük oluşumu sağlayandır. Evrenin gizeminin simyasıdır. Az önce yukarıda bahsettiğim; maddeye ve enerjiye hükmettiğimiz andır. En zorlu anlarda yaptığımız tercihlerin, en büyük zaferlerimiz olacağını bilmeliyiz. Çünkü katışıksızdır o an. Tercihimizin uygulamaya geçmeden önceki, seçimimizden az önceki ana gitmenizi tavsiye ediyorum. Orada görülen bizim gerçek gücümüzdür ki, bu gerçek arzumuzdur. Salttır. Katışıksızdır. Karar anıdır. Tüm samimiyetle orada duran “NİYETİMİZ” dir. Tam bu noktada İslam peygamberinin bir sözünü hatırlatmak istiyorum. “Ameller niyetledir”[9] yani tüm davranışlarımız, tüm deneyimlerimiz niyetle oluşmaktadır. O’nun yaratıcı gücü karşısında tüm kâinatı dize getiriyoruz. Niyet; saf enerjidir. Sahip olduğumuz ve olacağımız her niyet yaratıcıdır. Onun enerjisi asla ölmez. Varlığımızdan fırlayarak tüm evrene yayılır. Gerçekleşene kadar dolaşır. Bu yüzden melekler ve tüm kâinata bize secde etme emri verilmiştir[10]. On sekiz bin âlemin birleştiği, kesiştiği noktayız. Hem Rabbaniyeti(tanrılığı), şeytaniyeti, melekiyeti, hayvaniyeti, nabatiyeti hem de cemadiyeti(katılığı maddeliği) içinde barındıranız. İşte tüm kâinat zaten bunlardan ibaret olduğu için “Ben yere göğe sığmadım, mü’min kulumun kalbine sığdım” lütfüne mazharız. Tüm kâinatı yaradan Allah bu kalbe sığabiliyorsa, bu âlemde en büyük tecellisi, tezahürü olan ancak âdem aynasında gerçekleşiyorsa tüm kâinatın kıblesi insandır.

KZ

İlgili Video görüntüleri:

İnsanın düşünce gücü ve Madde'nin aslı

http://www.facebook.com/video/video.php?v=1514416789008&ref=mf

2 boyutlu ve 3 boyutlu evrenin farkını anlatan video görüntüsü

http://www.facebook.com/video/video.php?v=1404704430567&oid=115257705165513&comments&ref=mf

Önemli Notlarım:

1-Niyet “Nun, Vav, Ye”: Arapça olan bu kelimenin kökü “çekirdekli olmak” tır. Aynı kökten çıkan bir diğer anlam ise, hazır olun “Atom çekirdeği” dir.

2-Yukarıda mana âlemimi sizlere yazarak paylaşmamda feyiz aldığım, gerçek bir “Yol ehli olan” Lütfi Filiz’e sonsuz şükranlarımı bir vesile sunmak isterim.


[1] Bakara 30

[2] “Ve Adem'e isimlerin hepsini öğretti.” Bakara 31

[3] “Hani, Rabbin meleklere şöyle demişti: 'Muhakkak ben çamurdan bir insan yaratacağım. Onu bir biçime sokup, ona ruhumdan üflediğim zaman siz onun için hemen secdeye kapanın' " Sad 71-71

[4] "Onlara bir musibet geldiğinde: 'Biz Allah'ınız ve elbette O'na döneceğiz' derler" Bakara 156

[5] “Kün emri yani ol emri bir muhataba olması gerek. Muhatap yoksa neden emir verilsin? işte o muhatap bizzat Tanrının Zatıdır. “

[6] Fecr 27-27

[7] “Biz elbetti insanı en güzel biçimde yarattık” Tıyn 4-5

[8] A’raf 172

[9] Birçoğumuz bu hadisi farklı bir mealde bilebilir. Yukarıda birebir tercümesini yaptım. İnnemal a’malu binniyat

[10]Hani meleklere, ‘Âdem için secde edin’ demiştik” Bakara

29 yorum:

  1. Vauv gerçekten harika. Bir yazı ile sarhoş olunur mu? Evet Kainatın Kıblesi adlı yazı ile sarhoş oldum.

    YanıtlaSil
  2. Nasıl bir yazıdır ki? bir mimar gibi inceden inceye itinayla işleyebilmişsiniz. Nasıl bir yazıdır ki? ahçı olup uygun olan tüm malzemeleri harmanlayıp enfes bir lezzeti ortaya sunmuşsunuz. Nasıl bir yazıdır ki? lezzeti (tadı) damağımda kaldı. Kaptanzor Lokantasına teşekkürlerimle...

    YanıtlaSil
  3. Yazı için teşekkürler..Gayet açık bir anlatım olmuş..

    YanıtlaSil
  4. evet, aynen katılıyorum, Kaptanzor Lokantasından lezzetli bir tad daha damaklarımıza...
    Yeryüzünde Halife olan insanın, yani bizlerin ne denli sorumlu olduğumuzu hatırlatan bu güzel satırlar teşekkür ederim

    YanıtlaSil
  5. söz cahil kesilir mi üstad.. kesilir.. kes(il)dim..

    YanıtlaSil
  6. Derin ve engin anlatımınız için teşekkürler. Harika bir yazı,tüm sırrın insanda gizli olduğunu bize net bir dille anımsattığınız için de teşekkürler.
    "Bir ikide bilindi,iki birde silindi" (Fani)

    YanıtlaSil
  7. Nesli; Rica ederim beğenmene sevindim.
    Cemal; aslında ben sorumluluklara inanmıyorum. ancak senin anlatmak istediğini de çok iyi anladımığı söyleyebilirim. Kısmen katılıyorum. Hiç bir şeyi sorumlu olduğun için yapma. Sadece istediğin için yap. Gördüğün için yap. sevgiyle kal Cemal
    Üryan; Senin kesilmeni hiç bir zaman istemem. Şiirlerini büyük bir keyifle okuduğumu biliyorsun. Dilde terzi olmak kolay değildir. Sen bunu gerçekten başaranlardansın.
    Hati; Hatırlattığın şiir için çok teşekkür ederim.
    Bu arada yazımdan sorhoş ve lokanta yorumu yapan yorumcularıma; Aman lokantada yiyip içtikten ve sorhoş olduktan sonra araba sürmeyiniz diyeceğim :)

    YanıtlaSil
  8. İnsanın ne olduğu, ne olmadığı konusunda birçok düşünür fikir yürütmüştür. Siz bu fikirleri şu paragrafla özetlediniz:
    “On sekiz bin âlemin birleştiği, kesiştiği noktayız. Hem Rabbaniyeti(tanrılığı), şeytaniyeti, melekiyeti, hayvaniyeti, nabatiyeti hem de cemadiyeti (katılığı maddeliği) içinde barındıranız.”
    Ayrıca insanın kâinatın özü, fihristi olduğu fikri çok işlenmiştir. Siz daha aklı, ayetlere daha uygun olarak kâinatın insanın açılımı olduğu fikrini işlediniz. Bu açıdan bakışla insanın halifeliği konusu daha çok anlaşılabilir. Ayrıca insanı inceleyerek âlemleri keşfetme, Allah’a doğru yol alma konuları daha çok idrak edilebilir. Yani kuramsal bilgiden çok uygulamalara yer verilebilir.
    İnanıyorum ki bu yazınızla okuyucuları düşündürdünüz. Düşünmek insanın en önemli özelliğidir. Bu özellikleri cilaladığınız için sizleri tebrik ederken başarılarınızın devamını dilerim.
    Sabahattin Gencal

    YanıtlaSil
  9. Değerli Hocam esas ben teşekkür ederim. Bu uzun yazıyı okumak suretiyle zaman ayırdığınız için. Ayrıca yorumlarınız ve temennileriniz, hala yazar olamadan yazan biri olarak beni heyecanlandırdı. Tekrar teşekkürler.

    YanıtlaSil
  10. Sözün sihir olması sanırım bu, bana "Güzel Söz" ün tanımını hatırlattı: " Allah'ın, güzel, doğru bir söz için nasıl bir misal verdiğini görmüyor musun(uz)? Kökü sapasağlam, dalları göğe doğru uzanan güzel, diri bir ağaç gibi(dir o), ki, Rabbinin izniyle her mevsim meyvesini verip durur. Allah insanlara (işte böyle) misaller veriyor ki, (değişmeyen gerçeği) düşünüp kendilerine ders çıkarsınlar.
    " (İbrabim Suresi 14/24-25)

    Teşekkürler KZ.

    YanıtlaSil
  11. Manevi hazzı doruklarda yaşatan bir yazı olmuş.Yüreğinize sağlık.Teşekkürler..

    YanıtlaSil
  12. Kesretlerden Bir'e ulaşabilmemiz için bir dua gibi bu yazınız. Bu duanıza da Amin ve Teşekkürler.

    Kaleminize, yüreğinize sağlık...

    YanıtlaSil
  13. Naci Bey, benzetmeniz için çok teşekkür ederim.
    Ebruli, Bu uzun yazıya zaman ayırıp okuduktan sonra yapmış olduğunu yorumunuz için teşekkür ederim.
    Fatma, hedefimiz o kadar büyük ki isabet edemememiz mümkün değil. Yorumun için teşekkür ederim.
    Mehmet Bey, Yazımı okuduğunuz için öncelikle teşekkür ederim. Yalnız haddim olmayarak yanlış anlamalara karşın ufak bir düzeltme yapmak istiyorum. "İnsan Tanrı'dır" yerine "İnsan Tanrı'dandır" dememiz daha doğru olur kanaatindeyim. Saygılarımla

    YanıtlaSil
  14. Sanırım yoruma açıklama yapmalıydım yanlışa mahal vermemesi için..
    Aynı doğrudan bahsediyoruz..Ben maddesel anlamda birer silüet olduğumuz kanaatindeyim.. Yada sadece düşsellik..Ama aslolan bedeni (düşündüren ve yaşatan) ayakta tutan enerji..Bu da Tanrı'nın ta kendisi..Tanrı içimizde bedenimizde ve düşüncelerimizde..Özümüze döndüğümüzdebu kudretin parçalarıyız..
    Saygı benden..
    Vesselam....

    YanıtlaSil
  15. "Niyet; saf enerjidir. Sahip olduğumuz ve olacağımız her niyet yaratıcıdır. Onun enerjisi asla ölmez. Varlığımızdan fırlayarak tüm evrene yayılır. Gerçekleşene kadar dolaşır. "
    "Ameller, niyetledir." H.Ş.

    Bilim adamları maddenin olmadığını ispatlamış durumda. Var olan, var olduğunu düşündüğümüz bütün bu katılığın atomlarının altında bir titreşim-enerji olduğunu söylüyorlar ve bunun tamamının bir bilinç olduğunu söyleyerek tamamlıyorlar. ve her düşüncenin bir bilinç oluşturduğunu ve bu bilinçlerin kendi çaplarınca yarattığını ve yarattığımız dünyada var olduğumuzun heyecanını anlatıyorlar.

    Yazınızda anlattığınız gerçeklik kendi kutsallığımızı gözlerimizin önüne seriyor.
    Ve kendimi daha önemsemem konusunda beni yüceltiyor, ve de tüm yaratanları...

    Bilincimi arttırmam da ve yaratımlarıma kattığınız bilinç için teşekkür ederim...

    YanıtlaSil
  16. Söylediklerimiz ile gerçekten tanınmış olsaydık çoğumuz aziz olurdu. O halde niçin söylüyoruz ve yazıyoruz?

    Boyle yazmaya devam edecekseniz bence siz hep yazin.

    YanıtlaSil
  17. Teşekkür ederim devletnur. Yazmayı çok seviyorum.

    YanıtlaSil
  18. sayın kaptan yürekten tşk ediyorum bu güzel anlamlı manalı yorumunuz
    için anlaşılabilir olmak ne kadar
    güzel selamlar saygılar

    YanıtlaSil
  19. Olgun bir adamı dost edinmek isterseniz, eleştirin. Basit bir adamı dost edinmek isterseniz, methedin.
    Şeyh Sadi Şirazi


    düsturunu kullanarak tanrı kelimesinin yerine
    hz ALLAH DENİLMESİ DAHA UYGUN OLMAZMIYDI
    NEDENİ tanrı kelimesi malumunuz çok yerde kullanılıyor

    YanıtlaSil
  20. Merhaba GÖNÜLÜNİVERSİTESİ, Tanrı ile Allah arasındaki anlam farkının bilincinde olarak kullandığımı belirmek isterim. Türkiye'de "Tanrı" kelimesi ile "Allah" kelimesi aynı anlamda fakat farklı gruplar tarafından kullanıldığının da bilincindeyim. Yazılarımda kullandığım "Tanrı" bir sıfattan öte değildir ki bunun Arapça karşılığı da "İlah"tır. وَإِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ Bakara 163 "İlahınız tek bir ilahtır" mealinde tercüme edeceğimiz gibi. "Tanrınız tekbir tanrıdır" şeklinde de tercüme edebiliriz. Çünkü burada Tanrının özel isminden -ki o da hepimizce malum "Allah"tır- bahsedilmiyor. Bilakis tanrı, yaratıcı olma sıfatından bahsediliyor. Dolayısıyla tanrı kelimesi de Allah için kullanılabilmektedir. Ancak "Tanrı" kelimesi onun özel isminin manasını ihtiva etmemektedir. Allah, yüce yaratanın özel ismi iken Tanrı onun bir sıfatı olmuş olmaktadır. Yazılarımda ki kullanım niyetime gelince iki kesiminde katı bir şekilde ayrılarak Tanrı kelimesini kullananlara Allah kelimesini(lavzullah)sevdirmek. Allah kelimesini kullananlara da Tanrı kelimesini sevdirmekten öte değildir.

    Bu fakir tüm güzel isimlerin onun olduğuna, ayrıca doksan dokuz isminin haricinde başka isimlerinin de olduğuna inanmaktadır. Allah Teala'nın sınırlı adı olamaz. Hele ki sınırlı sıfatı hiç olamaz kanaatindeyim. Bu yüzden beni mazur görünüz. Bu kelimeyi yazılarımda bilinçli olarak kullanmaktayım ve kullanmak istemekteyim.

    Bu arada Şeyh Sadi Şirazi'nin ifadesi gerçekten mükemmelmiş.

    Çok teşekkür ederim.

    YanıtlaSil
  21. tşk ediyorum değerli kaptan hz ALLAHIN 5000 İSMİ ŞERİFİNDEN BAHSEDİLİR TAKVADA VE HEPSİNİN
    BİR ALLAH LAFZAİ CELALİNDE CEM OLDUĞUNDAN BAHSEDİLİR VE 4999 İSMİ ŞERİFİNİN CEMAL SIFATI İLE SADECE BİR İSMİ ŞERİFİNİN CELAL SIFATI İLE TECELLİ OLDUĞUNDAN BAHSEDİLİR .
    (MRHB OLGUN DOSTLARA )

    YanıtlaSil
  22. Aramızda geçen bu mevzu bana çok sevdiğim bir yol ehlinin aşık olduğum şiirini hatırlattı sizinle paylaşmak isterim.

    Allah isimsizdir bir ismi olmaz
    Resimden münezzehtir sureti olmaz

    İsim, resim hayaldir vücut kendisi
    Vücut mevcut için hayalsiz olmaz

    Zatı münezzehtir esma, sıfattan
    Esma, sıfatsız hiç bilinmek olmaz

    Kainata bir bak adem-çün oldu
    Ademsiz alemler kainat olmaz

    Bu adem aleme, alem ademe
    Oldular ayine bakansız olmaz

    Aynada görünen hayaldir amma
    Bakan olmaz ise hayal de olmaz

    Ey FANİ ne varsa ademde vardır
    İnsan-ı kamil de bir şey yok olmaz

    YanıtlaSil
  23. Özledim yazılarınızı..

    Bayramınız bayram olsun sevgili Kaptan..

    YanıtlaSil
  24. İnşallah yazdıklarımı paylaşacağım. Sizin de bayramınız bayram olsun.
    Sevgiler

    YanıtlaSil
  25. Merhaba,
    Hizmet başlıklı yazınız "Bloglardan Seçmeler"de yayınlandı.
    Hayırlı günler dileğiyle.

    YanıtlaSil
  26. aylar olmuş kaptan
    özledik sizi

    YanıtlaSil
  27. Bitengül Demir11 Aralık 2011 15:38

    Yüreğinize sağlık. Çok güzel yazmışsınız. Görüşmemizde anlattığınız konuları tamamlıyor. Çok teşekkür ederim.

    YanıtlaSil
  28. Rica ederim Bitengülüm. Afiyet olsun yarasın inşallah...

    YanıtlaSil